Men leert altijd meer van vijanden dan van vrienden.
(11)
Omdat het karma van deze aarde en haar rassen begon in een verleden
ouder dan
wat mensen zich voor kunnen stellen, is een onderzoek naar haar begin
onzinnig
en zinloos.
(12)
Karmische oorzaken die al in beweging zijn gezet, moeten toegestaan
worden door
te gaan tot hun energie op is, maar dit geeft geen mens een excuus hulp
te
weigeren aan zijn medemensen of welk levend wezen ook.
(13)
De gevolgen kunnen tegengewerkt of verzwakt worden door de gedachten en
handelingen van onszelf of een ander. De resulterende gevolgen zullen
de combinatie
en de interactie vertegenwoordigen van een hele groep oorzaken. Path, march,
1893
Een correspondent vroeg mij recent hoe ik de leer van Krishnamurti kon verbinden met die van Blavatsky. Deze vraag krijg ik vaak en mijn standaard antwoord is eenvoudig: ik ervaar geen tegenstelling. Maar deze correspondent was anders, de bron van zijn vraag zat dieper in Krishnamurti's leer geworteld dan het eenvoudige 'hij liep toch bij de theosofen weg?'. Deze correspondent stelde de vraag vanuit het besef dat Krishnamurti waarschuwde voor het opstellen van leefregels, idealen waar je vervolgens niet aan voldoet. Krishnamurti waarschuwde voor het innerlijke conflict dat ontstaat als een ideaal een mentaal beeld wordt dat niets met de werkelijkheid hier en nu te maken heeft. Ik antwoordde ongeveer als volgt:
Krishnamurti zegt bijvoorbeeld [in mijn woorden]: 'vergelijk niet'. Vergelijk jezelf niet met een ander. Vergelijk jezelf niet met een theoretische standaard van hoe je zou moeten zijn. Leef niet naar een beeld van hoe je zou moeten zijn. Op zichzelf ben ik het daar mee eens. Aan de andere kant heb ik spirituele aspiraties. Er is een vuur in mij dat 'mij' wil zuiveren van alles dat een ander pijn zou kunnen doen. Er is iets in mij dat wil leren wat het is dat de mensheid het meest nodig heeft [ik weet het, groots en meeslepend]. Iets in mij heeft zo'n spirituele aspiratie. Krishnamurti zegt ook: kijk naar wat is. En dat iets in mij kan ik niet ontkennen. Dat iets is er en geeft mijn leven zin. Er zijn uiteraard ook krachten in mij die dit tegenwerken. Dus het innerlijke conflict waar Krishnamurti het voortdurend over heeft ken ik. Maar de oplossing zit niet in het ontkennen van een van beide. En als ik een van beide zou willen ontkennen, dan is het dat wat mijn persoonlijk belang voorop stelt, niet dat vuur. Nu heeft Krishnamurti het ook over het vuur van het leren e.d. dus waarschijnlijk is het allemaal niet de tegenstelling die het lijkt. Alleen is het precies dat vuur dat er voor zorgt dat ik zo gefascineerd ben van theosofie, religie, leefregels en dergelijke. Niet dat ik die leefregels aan mezelf opdring of zo, maar omdat de leefregels met een bepaalde reden zijn bedacht en die reden wil ik graag achterhalen. En als de reden duidelijk is, dan is het ook duidelijk waarom ik wel of niet naar die regel wil leven.
Het probleem is uiteindelijk dat als Krishnamurti zegt 'vergelijk niet', het effect is, in de meesten van ons, dat we gaan zien dat we vergelijken en vervolgens constateren dat dat niet zou moeten. Als we niet oppassen wordt Krishnamurti dan ingebouwd in het systeem van vergelijken dat er al was. Hij wordt ingebouwd in het psychologische proces van veroordelen van aspecten van jezelf. Dat werkt niet. Maar wat werkt dan wel?
Als Krishnamurti geen autoriteit is, waarom zouden we dan alleen luisteren naar wat hij te zeggen heeft?
Krishnamurti citaten‘Karmische materiaal’: term voor de latent-aanwezige ‘geneigdheden’ (vasana’s, of ook wel samskara’s), de bestanddelen van karma, de zaden die voortgekomen zijn uit indrukken uit het verleden, en die de veroorzakende factor vormen voor de invullingen van het huidige bestaan. ( Twee interviews met Philip Renard, door Paul Blok, Bilthoven, 30 januari en 11 mei 2001; gepubliceerd in Welkom in satsang, Bloemendaal, 2002; p. 148-165 - online gevonden op 5 sept. 2004 )Tijdens ons leven doen, denken en zeggen we allerlei zaken. Dit is onze handeling, ons karma die voortkomt uit en gevolgen heeft voor ons bewustzijn. De zaden van toekomstige handeling worden Bijas genoemd. De afdruk van de handelingen en gedachten op ons bewustzijn wordt vasana genoemd. De zaden, bestaand uit de afdruk van handelingen en gedachten (vasana) worden opgeslagen in het opslagbewustzijn (alaya-vijnana). Dit opslagbewustzijn reincarneert volgens Mahayana Boeddhisten. De zaden ontwikkelen zich in het geincarneerde leven tot de skandhas: aanraking, denken, voelen, bewustzijn en wil. (groffe vertaling van een stuk tekst on-line gevonden 5 sept. 2004)
Een man werd van een klif gejaagd door een tijger. Hij viel en hield zich nog net vast aan een tak. Twee meter boven hem stond de grommende tijger. 30 meter onder hem sloeg de zee tegen de rotsen. Hij schrok verder van de twee ratten die knaagden aan de tak die hij vastklampte. Ziend dat hij gedoemd was, riep hij uit, “Oh heer, red mij!” Hij hoorde een Stem antwoorden, “Natuurlijk, zal ik je redden. Maar eerst, laat de tak los!”