Deze nieuwsbrief mail ik jullie vanuit Het theosofisch centrum Olcott, Wheaton, Illinois, waar het hoofdkwartier van de Theosophical Society Adyar, section United States gevestigd is. Ik heb wat pech met mijn gezondheid, maar de conventie was erg interessant en gezellig. Er waren lezingen van Radha Burnier, Joy Mills, John Algeo en Diana Chapotin en goede discussies en gesprekken. Over de conventie meer in het September nummer van Hermes7.
Het centrum in Wheaton is gelegen bij Chicago. Het is een landklimaat. In de zomer warm en vochtig. In de winter ijskoud met sneeuw. Ik kom feitelijk nauwelijks buiten. Omdat ik hier op een 'scholarship' ben, hebben ze me aan het werk gezet zodra ik dat kon. In Nederland zouden we het gewoon 'vrijwilligerswerk' noemen, met kost en inwoning - hier in Wheaton is het meestal niet meer dan twee uur per dag. Mijn huidige baan is het technisch opschonen van de nieuwe website van de USA-afdeling.
De mens is zijn eigen duivel
Elke beslissing die je neemt is geen beslissing over wat te doen.
Het is een beslissing over wie je bent.
Vanuit
de plek in je binnenste waar je heel en compleet bent kun je blij zijn
met alle mensen die in je leven komen en ze aanvaarden.
Leerling: Meester, er leven twee wolven in mij,
de wolf van het goede en de wolf van het kwade.
Welke zal overwinnen?
Meester: diegene die je voedt.
Laat men alle lusten varen, die uit gedachten zijn geboren,
En vindt slechts in het Zelf geluk, dan heet dat bovenzinnelijk.
Wie van verdriet geen tranen stort, van vreugd niet opgetogen
wordt,
Onthecht is, moedig en bedaard, noemt men een wijze, onwankelbaar.
Wie niet één verlangen kent, niet juicht als er iets goeds
plaatsvindt,
Noch treurt als er iets kwaads geschiedt, slechts hij is het die
volkomen ziet.
Wie zijn zinnen los kan maken van de dingen die hem raken
-
Schildpad die poot voor poot intrekt -
Die heeft het hoogste goed bereikt.
Elke ochtend als we wakker worden hebben we weer 24 splinternieuwe uren om te leven. Wat een kostbaar geschenk! Het ligt in ons vermogen zo te leven dat deze 24 uur onszelf en anderen vrede en geluk brengen. Vrede hier en nu te vinden, in alles wat we zien en doen. De vraag is alleen: zijn we ermee in contact? Verlichting, vrede en vreugde kunnen ons niet door een ander geschonken worden. De bron zit in onszelf. Om werkelijk te leven, moeten we terugkeren naar het nu. Het voertuig dat ons naar het heden terugbrengt is onze bewuste ademhaling.
...
Er zijn allerlei oefeningen die je kunnen helpen om met je aandacht bij de adem te blijven. Je kunt tegen jezelf zeggen:
Ik adem in en kom tot rust.
Ik adem uit en glimlach.
Verwijlend in het hier en nu
wordt dit moment een wonder.
...
Je kunt volgens mij alleen maar denken dat afwassen niet leuk is als je er niet mee bezig bent. Als je eenmaal met opgestroopte mouwen en met je handen in het warme water bij de gootsteen staat, is het werkelijk heel prettig. Ik neem graag de tijd voor elk bord en ben me helemaal bewust van het bord, het water en mijn bewegingen. Als ik me ga haasten om eerder aan mijn toetje toe te komen, weet ik dat ik de tijd dat ik met de afwas bezig ben onplezierig zal zijn en niet de moeite waard om geleefd te worden. Dat zou jammer zijn, want elke minuut, elke seconde van het leven is een wonder. Elke gedachte en elke handeling waar we het zonlicht van ons bewustzijn op laten schijnen wordt heilig. Ik moet toegeven dat ik iets langer over de afwas doe, maar beleef elk moment ten volle en ben gelukkig. Afwassen zowel een middel als een doel - in die zin dat we niet alleen afwassen om alles weer schoon te krijgen, maar ook om het afwassen zelf, om elk moment ten volle te beleven.
...
Boosheid is een onaangenaam gevoel. Zij is als een vlam die onze zelfbeheersing verteert en ons dingen doet zeggen en doen waar we later spijt van hebben. Iemand die boos is verkeert zichtbaar in de hel. Woede en haat zijn bouwstenen van de hel. Als er geen boosheid in ons is, is onze geest rustig en helder.
De afwezigheid van boosheid is de basis voor werkelijk geluk, liefde en mededogen. We kunnen onze liefdevolle aandacht vragen onze boosheid gezelschap te houden. Niet met de bedoeling om haar te onderdrukken of te verdrijven, maar om ervoor te zorgen. Liefdevolle aandacht is echt geen rechter. Het is eerder een grote zus die op haar kleine zusje past en haar met zorg en genegenheid terzijde staat. Door ons op onze ademhaling te concentreren kunnen we onze aandacht levend houden en onszelf volledig leren kennen.
Als u de inhoud van Hermes7 of Katinka Hesselink Net waardeert, overweeg dan een bijdrage te leveren